زهرا ( تحصیلات : فوق لیسانس ، 27 ساله )

سلام وقت به خیر
من یه دختر جونم که پنج خواهر و برادر جز خودم دارم من قلباً ایمان به وجود خدا دارم چون هر وقت ازش طلبی کردم در صورت مصلحتم بهم داده خیلی وقت ها تو دلم باهاش صحبت میکنم دلم آروم میگیره خوب بی دلیل هم نیست چون عنصر وجودی ما از آفریدگارمونه ما خانواده مسلمون و شیعه مذهبی هستیم اما راستش احکام شیعه تو خونمون اجرا نمیشه البته ناگفته نمونه مادرمون ما رو چنان تربیت کرده که اهل حروم و حلال کردن هستیم مشروبات رو حرام میدونیم اصلا نمیدونم چه شکلی هست برادرام با اینکه بعضی از دوستانش مصرف میکن تو جمعشون لب بهش نمیزن و.... اما جدیدا حس میکنم چون هیچ کدوم از اعضای خانوادم نماز نمیخونم اگه به فرض نماز نخوندن هم گناه نباشه اما قبلا ها که میخوندم حداقلیش یه آرامش میگرفتم نمیدونم شاید وضعیت اقتصادی نبودن فضای مناسب اشتغال ما جونا رو دین زده کرده باشه داداش کوچکترم که به کل اعتقاداتش رو از دست داده و میگه من فقط وجود خدا رو قبول دارم نماز خوندن برای عقب افتاده هاست اونایی که نماز میخونن کلی گناه میکنن مگه نه اینکه نماز آدما رو از گناه کردن دور میکنه من خودم هم این سوالات تو سرم میچرخه میگم بی راه هم نمیگه چرا آدمای نماز خون اکثرشون کلی گناه میکنن و بعد خودشون رو پیشت پرده نماز خوب جلوه میدن مادرم چند ماه پیش چند تا چادر نماز خریده بود ولی تو این چند ماه حتی تاش باز نشده قبلا ها قآن میخوندم اما الان گذاشتم بالای کتاب خونم حتی لاشو باز نمیکنم با این که میدونم قرآن قطعی الصدور. نمیدونم چرا این طور شده این مساله خیلی جونا وخ انواده هاست لطف کنید راهکار منطقی ارائه بدید ولی ممنون میشم پاسختون جنبه نصیحت نداشته باشه چون من تا استدلال نباشه چیزی رو نمی پذیرم . سپاس


مشاور (قربان منتظمی)

سلام. با تشکر از مراجعه شما به سایت راسخون و عذرخواهی بابت تاخیر در پاسخگویی به دلیل وجود مشکلات فنی؛

خواهر ایمانی راسخونی، بسیار خوشحالم که، به این سوالات مهم فکر می‌کنید،  از آنجا که شما در خانواده‌ای مذهبی بزرگ شده‌ای قاعدتا برخی از احکام و تناقضات رفتاری اطرافیان مذهبی همیشه سوال‌برانگیز است، این واقعا یک تجربه بسیار رایج است.

1- شما باید بدانید که:

دینداری یک امر شخصی است و هر فرد باید براساس فهم و باور خودش به آن عمل کند. لذا همین که شما بدنبال واقعیت می گردید این خودش اول منطق و باور است. به هیچ عنوان فهم و باور دوستان و والدین و نزدیکان بی نماز را فهم و باور خودتان قرار ندهید.
 

اشتباهات افراد نباید به پای دین گذاشته شود. دین یک سیستم کامل و بی‌نقص است و اشتباهات افراد ناشی از ضعف‌های شخصی آن‌هاست. نمازخوان ها معصوم نیستند، بدی نمازگزار را نباید پای نماز گذاشت بلکه باید پای خود نمازگزار گذاشت.
 

اگر یک فرد ایرانی خطایی کرد نباید آن را به حساب کشورش بگذارند و به آن توهین کنند. زمانی گفتند که آخوندی دزدی کرده است و امام فرمودند که بگویید: دزدی، لباس آخوندی به تن کرده است.
 

پس منطق شما به شما می گوید، اشتباه دیگران را تکرار نکن. زیرا آنچه من انجام می دهم طبق دین و قرآن است، تکلیف امر الهی است نه شخصی.

2- نماز نخواندن با این دلایل:

1. نماز یک وظیفه اجباری است و از روی اجبار لذت نمی‌بریم پس نماز نمی خوانم؛
 

2. نماز خواندن با سبک زندگی امروزی و پیشرفت های زیاد و مشغله‌های زیاد سازگاری ندارد. پس نماز نمی خوانم؛
 

3. افرادی که نماز می‌خوانند در عمل رفتارهای خلاف شرع دارند، این باعث شده که به صحت نماز شک کنم. پس نماز نمی خوانم؛
 

4. دوستان و همسالانم به نماز و دین نگاه منفی دارند، پس نماز نمی خوانم؛
 

5. دوستان و همسالانم مرا در نماز مسخره می کنند، پس نماز نمی خوانم؛
 

7. عزیز ترین افراد مثل والدین نماز نمی خوانند پس نماز نمی خوانم.
 

اگر هزاران دلیل  مثل دلایل بالا برای خودت بیاوری هیچکدام از اینها در روز قیامت دلیلی قابل توجهی برای ترک این واجب الهی نخواند بود.

3- چرا بعضی از نمازگزاران گناه می‌کنند؟

1- همه انسان‌ها اشتباه می‌کنند حتی کسانی که نماز می‌خوانند نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این نباید دلیلی برای ترک نماز شما باشد.
 

2- ایمان به خدا و انجام فرایض دینی دو مقوله جداگانه هستند. ممکن است کسی ایمان داشته باشد اما در عمل مرتکب گناه شود. این نباید دلیلی برای ترک نماز شما باشد.
 

3- برخی افراد ممکن است برای نشان دادن تقوا و مذهبی بودن، نماز بخوانند اما در باطن به آن اعتقاد نداشته باشند. این نباید دلیلی برای ترک نماز شما باشد.

4- اما اینکه در قرآن داریم که نماز انسان را از بدی ها باز می دارد، پس چرا نماز ما را از بدی ها باز نمی دارد؟
 

منظور این نیست که نماز مانع فحشا است و انسان نماز خوان نمی تواند فحشا کند یا دروغ بگوید. وجود پلیس به انسان می رساند که نباید خلاف کرد ولی معنایش این نیست که با وجود پلیس نمی توان خلاف کرد.

ممکن است که فردی در چراغ قرمز با وجود پلیس، باز خلاف کند. ممکن است که فردی نماز بخواند ولی باز خلاف کند. این آیه می فرماید که نماز هشدار می دهد که خلاف نکن و اگر خلاف کردی دوباره برگرد و توبه کن. در واقع این یک تلنگر است. نماز مانع خلاف نیست بلکه هشدار دهنده است.

اذان دعوت به نماز است ولی انسان را مجبور به نماز نمی کند. در روز قیامت جهنمیان به شیطان می گویند که تقصیر توست که ما به جهنم می رویم زیرا تو ما را وسوسه کردی. شیطان می گوید: تقصیر خودتان است زیرا من فقط شما را دعوت کردم و شما آنرا پذیرفتید.

پس نمازگزارها با بدی هایشان، مردم را از نماز دور می کنند. پس انسانی که نماز می خواند باید کارهایش درست باشد. کسی که نماز می خواند الگوی تمام عیار نیست. ما درس را از استاد یاد می گیریم ولی ممکن است که عقاید او را قبول نداشته باشیم. اخلاق نمازگزار و عمل او خیلی مهم است.

4- چه باید کرد؟

1- سعی کن به جای اینکه به حرف‌های دیگران تکیه کنی، خودت به دنبال پاسخ سوالاتت بگرد. قرآن و روایات منابع بسیار خوبی برای یافتن پاسخ هستند.
 

2- با روحانیون، مربیان دینی یا افرادی که به دین و اعتقادات خود پایبند هستند صحبت کن و سوالاتت را از آن‌ها بپرس.
 

3- ایمان به خدا باید از درون و بر اساس دلایل عقلی و قلبی باشد. به حرف دیگران گوش کن اما تصمیم نهایی را خودت بگیر.
 

4- نماز را نه به عنوان یک وظیفه، بلکه به عنوان یک فرصت برای ارتباط با خدا و آرامش درونی در نظر بگیر.
 

5- اگر مدتی است که نماز نمی‌خوانی، ناامید نشو. سعی کن نماز را شروع کنی هرچند بعضی اوقات قضا شود و یادتان برود یا کاهلی کنید.
 

6- سعی کن در محیطی قرار بگیری که به تو انگیزه بدهد تا به دین و اعتقادات خود پایبند باشی. مسجد و هئیت و دوستان مذهبی بهترین یاران در این مسیر می باشند.